yogibear 15440 Napisano Decembar 6, 2020 Drug član, 1774 postova Lokacija: Beograd Motocikl: BMW R1250 GSA Prijavi odgovor kao problematičan Vrdnička kula, kao deo nekadašnjeg utvrđenog grada Vrdnika, se nalazi nedaleko od Vrdnika,15Km južno od Novog Sada na Fruškoj gori. Prvi put se u istorijskim izvorima pominje 1315. godine. Predstavlja spomenik kulture od velikog značaja. Utvrđeni grad Vrdnik se nalazi na 400 metara nadmorske visine, na južnim padinama Fruške gore. Grad je imao izduženu polukružnu osnovu sa ulaznom kapijom na istočnom delu bedema. Pored kapije se nalazila ulazna kula, iznutra pravougaone, a spolja zaobljene osnove. Na očuvanom delu južnog zidnog platna i danas se vide ojačanja – kontrafori. Utvrđenjem još uvek dominira snažna branič-kula, takođe izdužene polukružne osnove. Otkopavanjima, koja su pre Drugog svetskog rata vršena ispred ulazne kule, otkriveni su zidovi koji su opasivali podgrađe. Danas je od grada opstala samo Donžon kula sa nešto malo bedema i ruševinom jedne kule. Prilikom istraživanja samog lokaliteta, otkriveni su predmeti iz doba rimske tetrarhije i cara Proba (276—282) koji je upravljao delom Rimskog carstva iz Sirmijuma, što ukazuje da je prvobitno utvrđenje na ovom mestu podignuto još u njegovo doba kao osmatračnica ili predstraža samom Sirmijumu. Do sada nisu vršena nikakva istraživanja (arheološka, arhitektonska ili istorijska), tako da se ne raspolaže preciznijim podacima o izgledu i prošlosti Vrdnika, ali je napravljena geodetska podloga utvrđenja. 6 1 Citat Podeli ovaj odgovor sa prijateljima Link to post Share on other sites More sharing options...
yogibear 15440 Napisano Decembar 6, 2020 Drug član, 1774 postova Lokacija: Beograd Motocikl: BMW R1250 GSA Prijavi odgovor kao problematičan Još jedan dragulj Fruške gore koji je nastao 1999. godine za vreme NATO bombardovanja prestankom rada pumpi kamenoloma Srebro. Na tom mestu se eksploatisala retka ruda vulkanskog porekla trahit koja služi za asfaltne mešavine i betone visokog kvaliteta. Jezero se punilo podzemnim vodama, kao i potocima Lukin svetac i Srebrni potok. Voda je s vremenom rasla tako da je u nekom trenutku dubina jezera iznosila oko 50 metara. Strme litice, bogate fruškogorske šume i presečeni potoci koji su obrazovali slapove činili su ovo jezero čarobnim – bila je to zenica Fruške gore. Voda je bila bogata mineralima i zbog svoje gustine osećaj plivanja je bio kao u moru. Jezero je oživelo Ledince kao nagrada za sve nelagodnosti koje su meštani trpeli tokom rada kamenoloma. Od 2005. godine jezero i zemlja su prešli u vlasništvo rakovačke kompanije „Alas”. Ledinčani i ekološke organizacije, kao i ljubiteji ovog jezera, bezuspešno su vodili borbu da jezero i okolina ostanu netaknuti. Jezero je ispražnjeno u leto 2009, a nakon eksploatacije rude (koja bi trebalo da traje pet godina), planirana je rekultivacija zemljišta koja će navodno preobraziti kamenolom u „velelepni park priode”. Jezero je ostalo poznato i po tome što su na tom mestu snimani filmovi „Čarlston za Ognjenku”, „Mi nismo anđeli 3”, kao i spot Zdravka Čolića „Ao nono bijela”. Do jezera vodi makadamski put koji se nažalost završava rampom i kućicom sa čuvarem. Pošto je jezero u privatnom vlasništvu (i to u sred nacionalnog parka), pristup je zabranjen. Za one upornije postoje "partizanske" staze i bogaze kroz šumu, pa je čuvara moguće zaobići. Mesta na kojima se nalazi par vidikovaca oko jezera su izuzetno strma i neobezbeđena pa treba povesti računa. Moja poseta jezeru je ličila na legendarne "Igre bez granica", popularne 80-ih godina. Savladati blatnjavi zemljani put na motoru, proći neprimećen pored (tada) nekoliko čuvara, izbeći pse lutalice raspoložene za jurnjavu po šumi, ne salomiti se sa klizavih litica... samo su neke od upražnjenih disciplina. Medjutim, nadmudrivanje sa rojem pčela puštenih iz lokalnih košnica na ispašu... dalo je ovom iventu jednu potpuno novu dimenziju. Zaista, neprocenjivo iskustvo koje ću pamtiti 7 2 1 Citat Podeli ovaj odgovor sa prijateljima Link to post Share on other sites More sharing options...
yogibear 15440 Napisano Decembar 6, 2020 Drug član, 1774 postova Lokacija: Beograd Motocikl: BMW R1250 GSA Prijavi odgovor kao problematičan Hram Blage Marije, crkva u Banistolu posvećena žrtvama "Oluje". Crkva koja je građena po uzoru na ruske, u narodu je još poznata i kao "Putinova crkva". Zanimljivo je i to da su 2019. godine, žitelji Banistola i zvanično uputili molbu predsedniku Srbije da u protokolu posete predsednika Putina predvidi i obilazak ovog mesta. Takođe, lokacija crve je među kolegama postala neka vrsta zbirnog mesta, gde se motociklisti obično nalaze pre nego što će otići u neku zajedničku dogovorenu vožnju. 5 Citat Podeli ovaj odgovor sa prijateljima Link to post Share on other sites More sharing options...
yogibear 15440 Napisano Decembar 7, 2020 Drug član, 1774 postova Lokacija: Beograd Motocikl: BMW R1250 GSA Prijavi odgovor kao problematičan Jedan od najupečatljivijih sakralnih objekata Srema, evangelistička crkva Svetog Ivana Nepomuka (češki svetac iz XIV veka) u centru Putinaca bukvalno štrči iz ravnice, vidljiva već iz velike udaljenosti od ovog naselja kraj koga prolazi pruga Beograd-Šid. Putinci se u istorijskim spisima prvi put pouzdano pominju već u XV veku, kao prevashodno nemačko naselje, a značajnije naseljavanje Srba počinje tek sa Prvom velikom seobom, 1690. godine. Sve do II svetskog rata, Nemci su predstavljali većinsko stanovništvo u Putincima, pa zato ne čudi ovolika impozantnost protestantske crkve, i po dimenzijama i po položaju u svom okruženju. Crkva je izgrađena na samom kraju XIX veka, ali je zbog upotrebe istorijskih stilova mnogi smatraju starijom. Ponegde se u literaturi pominje da je u vreme izgradnje susednog pravoslavnog hrama 1871. godine u naselju već postojala mnogo starija protestantska crkva, ali je po svemu sudeći u pitanju pogrešna informacija. Tokom II svetskog rata nemačko stanovništvo se masovno iselilo iz ovih predela, a crkva je dugo ostala u funkcionalnom stanju, iako napuštena: poslednja misa je održana krajem sedamdesetih godina prošlog veka, a velike orgulje i crkvena zvona (uvezena iz Austrije), koja su se po priči meštana čula sve do Rume, bili su upotrebljivi i dugo nakon toga. Mada u mestu više praktično nema potomaka nemačkih porodica Putinčani se svejedno ponose ovom velikom građevinom, ali su decenije nekorišćenja na njoj ostavile značajnog traga. Tome doprinosi i činjenica da se ne nalazi ni na jednom spisku zaštićenih objekata. Kapija dvorišta u kojoj se crkva nalazi je poluodškrinuta i unutra može svako da uđe. Pod uslovom da se uopšte usudi. Napuštena crkva deluje baš poput zamkova iz stranih horor filmova, a rastinje u dvorištu, o kome takođe niko ne vodi računa, čini prizor još strašnijim. I vrata crkve su odškrinuta. Odmah po ulasku zatekoh prizor koji je u isto vreme i veličanstven i jeziv. Levo i desno su redovi drvenih klupa, zatim se priža centralni deo crkve nakon kojeg dominira urušeni oltar do koga dopire svetlo kroz polomljene prozore. Na izgrebanim i išaranim zidovima se nalaze izbledele freske na kojima se još uvek mogu prepoznati lica svetaca. Ptičiji izmet je svuda. Da bi se došlo do galerije na kojoj su se nekada svirale orgulje, čiji je kvalitet zvuka bio na drugom mestu u Evropi, treba se popeti drvenim uzanim spiralnim stepenicama koje sablasno krckaju pod nogama. Od impozantnih orgulja nažalost nije puno toga ostalo. Nakon galerije, pomenute stepenice vode dalje do samog potkrovlja crkve... Nažalost, glavni posetioci ovog objekta danas su ljubitelji mračnog turizma i golubovi. Iako je u Sremu sve manji broj katoličkih vernika, a u Putincima tek njih sedam, i dalje se gaji nada da će ovo nekada velelepno zdanje biti obnovljeno. 7 1 Citat Podeli ovaj odgovor sa prijateljima Link to post Share on other sites More sharing options...
yogibear 15440 Napisano Decembar 7, 2020 Drug član, 1774 postova Lokacija: Beograd Motocikl: BMW R1250 GSA Prijavi odgovor kao problematičan Fotografije vezane za prethodni post. 9 1 Citat Podeli ovaj odgovor sa prijateljima Link to post Share on other sites More sharing options...
yogibear 15440 Napisano Decembar 7, 2020 Drug član, 1774 postova Lokacija: Beograd Motocikl: BMW R1250 GSA Prijavi odgovor kao problematičan Ljubiteljima prirode kao i onima koji vole da puste korak na nekom lepom lokalitetu, srdačno preporučujem da posete Zagajička brda koja zbog specifične vegetacije zovu i Banatska Toskana. Radi se od drevnim peščanim dinama sada prekrivenim stepskom vegetacijom koja izranjaju iz monotone nizije. Nalaze se na severoistočnom delu Deliblatske peščare i nemoguće ih je videti dok im se ne približite. Prilaz nije baš pristupačan motorizovanim posetiocima pa ih je to možda i sačuvalo i učinolo koliko toliko netaknutim. Ovi oblici reljefa, obrasli stepskom vegetacijom, predstavljaju jedan od poslednjih sačuvanih stepskih predela u Vojvodini. Zanimljivo je da se na obroncima Zagajičkih brda i danas može videti trska, koja ovde raste još od vremena kad su ova brda činila ostrvo u Panonskom moru. Najviša tačka u brdima je na visini od 256m i na njoj se nalazi zidani obelisk. Obelisk zapravo štiti tačku geodetskog premera koja se nalazi u njegevom podnožju i koja datira još iz vremena Austrougarske. Do Zagajičkih brda je moguće stići iz tri pravca: 1 - Preko Dolova, Mramorka do Šušare od koje ima još oko 5 Km do spomenika. 2 - Sa magistralnog puta Pančevo - Vršac u mestu Uljma skrenuti ka Beloj Crkvi a potom u mestu Izbište desno ka Šušari i dalje ka brdima... 3 - Ovam rutom sam ja išao: Beograd - Panćevo - Kovin - Grebenac do groblja kod koga prestaje asfaltni i počinje peščani put. Odatle ima oko 7 Km do spomenika... Običnim autom je skoro nemoguće doći do spomenika. Motociklom sa nešto većim klirensom ne bi trebao da bude problem tokom nekog sušnog perioda kada nema blata. Ni skroz suv pesak nije baš najsrećnija podloga jer je tada i najrastresitiji. Ceo rezervat je pod zaštitom države i u principu se ne dozvoljava motornim vozilima odlazak u brda, pogotovo ne vikendom kada ima baš puno posetilaca koji u privatnoj režiji ili u grupama sa vodičima pešače ka vrhu. Prisutan je i čuvar (šumar) radnik Srbijašuma koji u Ladi Nivi krstari rezervatom, što zbog pomenute zabrane, što zbog ljudi koji se pogube... Sve u svemu predivni predeli koje treba videti uživo. Bajkoviti prizori nikoga ne ostavljaju ravnodušnim. 9 1 Citat Podeli ovaj odgovor sa prijateljima Link to post Share on other sites More sharing options...
yogibear 15440 Napisano Decembar 7, 2020 Drug član, 1774 postova Lokacija: Beograd Motocikl: BMW R1250 GSA Prijavi odgovor kao problematičan Nastavak prethodnog posta... 7 1 Citat Podeli ovaj odgovor sa prijateljima Link to post Share on other sites More sharing options...
yogibear 15440 Napisano Decembar 7, 2020 Drug član, 1774 postova Lokacija: Beograd Motocikl: BMW R1250 GSA Prijavi odgovor kao problematičan Onima koji vole da posećuju neobična mesta toplo preporučujem da krenu put Pančeva. Radi se o dva svetionika koja se nalaze na ušću Tamiša u Dunav ili kako još zovu to mesto : "Vodena kapija grada". Svetionici su sagrađeni 1909. u zlatno doba parobrodskog saobraćaja na Dunavu, tada je saobraćaj na reci bez njih bio nezamisliv. Ovo je ujedno i jedini par svetionika na čitavom toku Dunava od izvora do ušća, zbog čega su jedinstveni u čitavoj Evropi. Dugi niz godina bili su prepušteni zubu vremena ali i neizbežnom ljudskom vandalizmu. Naime, vlasnici kuća i bašti su godinama čupali i odnoslili kamen iz temelja svetionika da bi popločali svoja dvorišta i staze... Do te mere su svetionici bili oštećeni da im je pretilo urušavanje. Sreća je da su 2003. svetionici proglašeni za spomenike kulture od velikog značaja, te su 2006. započeti sveobuhvatni radovi na sanaciji koji su završeni 2017. Negde sam pronašao podatak ali neproveren pa me nemojte držati za reč, da se svetionici nalaze i na grbu grada Pančeva. Na slici ispod je grb Pančeva pa prosudite sami. Osim vodenim putem, do svetionika je moguće stići i kopnom. Motociklu sa većim klirensom prilaz ne bi trebalo da bude problem ali jedino nakon nekoliko sušnih dana u nizu. Na mapi sam strelicama obeležio mesta gde treba ostaviti vozilo ako se odlučite da svetionicima priđete peške (oko 500m hoda). Svetionik koga sam na mapi obeležio sa brojem 1 je bio otključan i moguće je popeti se na vrh. Sa njega sam i snimio kratak video koga ću postaviti na kraju posta. 5 1 1 Citat Podeli ovaj odgovor sa prijateljima Link to post Share on other sites More sharing options...
yogibear 15440 Napisano Decembar 7, 2020 Drug član, 1774 postova Lokacija: Beograd Motocikl: BMW R1250 GSA Prijavi odgovor kao problematičan Specijalni rezervat prirode Obedska bara je u svetu čuveno močvarno područje, koje je kroz svoju dugu istoriju predstavljalo pravo utočište za živi svet, ali i za mnogobrojne istraživače, naučnike i ljubitelje prirode. Nalazi se u opštini Pećinci, na 45 km. udaljenosti od Beograda, a 35 od međunarodnog aerodroma "Nikola Tesla". Ima oblik potkovice, koja predstavlja nekadašnje korito reke Save. Nastala je pre više hiljada godina i od tada do danas, mnogo toga se promenilo, ali njene prirodne vrednosti su ostale i do danas sačuvane. Bara, kao ostatak jedne močvarne sredine sa specifičnim biološkim i biogeografskim karakteristikama, predstavlja jedinstvenu pojavu u Evropi. Da bi se ova prirodna vrednost sačuvala, kompleks Obedske bare je stavljen pod zaštitu kao strogi prirodni rezervat. Prve administrativne mere za zaštitu Obedske bare datiraju od 1874. godine, kada je bila zaštićena kao lovište austrijske carske porodice u Habsburškoj monarhiji, da bi 1919. godine bila poznato lovište dinastije Karađorđević. Na osnovu Ramsarske konvencije (1977. godine) ovo područje upisano je na listu močvara od međunarodnog značaja. Obedska bara se nalazi i na listi područja od izuzetnog značaja za ptice Evrope. Na ovom srazmerno malom prostoru postoji niz različitih prirodnih sredina, različitih biotopa, u kojima se razvio i egzistira raznovrstan biljni svet. Potrebno je naglasiti značaj žbunastih, šumskih, močvarnih i livadskih zajednica za očuvanje jedinstvene bogate i raznovrsne ptičije kolonije na Obedskoj bari. Ukupno dokazano bogatstvo faune ptica je 220 vrsta, sisara 50 vrsta, 16 vrsta riba, preko 1200 vrsta insekata (osetio na svojoj koži) , preko 200 vrsta zooplanktona, oko 180 vrsta gljiva, 500 vrsta biljaka i 50 vrsta mahovina. Obedska bara je velika, ali sam na mapi obeležio mesto do kojeg je najbolje doći i gde se treba parkirati. Osim nekoliko lokala koji prodaju hranu i piće, na tom mestu se nalazi montažni vidikovac sa kojeg se vidi dobar deo bare. Na toj lokaciji je moguće iznajmiti čamac (na vesla) ili kupiti kartu za organizovanu vožnju turističkim brodićem. Nažalost, nisam se vozio barom jer sam naišao baš u onom periodu dok su na snazi bile restrikcije kretanja zbog Kovid19, pa nije bilo skoro nigde nikoga. Autan ili neko drugo sredstvo protiv komaraca i insekata poneti pod obavezno! 7 1 Citat Podeli ovaj odgovor sa prijateljima Link to post Share on other sites More sharing options...
yogibear 15440 Napisano Decembar 7, 2020 Drug član, 1774 postova Lokacija: Beograd Motocikl: BMW R1250 GSA Prijavi odgovor kao problematičan Sledeće mesto koje obiđoh je veoma malo poznato u javnosti. Osim na satelitskom snimku, nije ga bilo na Gugl mapi, odnosno nemoguće ga je bilo naći u pretrazi. Napisah nije ga bilo jer ga od sada ima! Upravo sam ubacio tačnu poziciju, dodao svoje fotografije koje ću i vama ovde predstaviti, Gugl je to prihvatio (odobrio)... i ko zna, možda će mesto biti posećenije, a ako ništa drugo biće ga lakše naći. Radi se o mostu usred ničega, o mostu na suvom koji se odavno više ne koristi. Na sajtu Turističke organizacije Kovina piše: “Most Marije Terezije” ili “most Eugena Savojskog” (kako ga meštani zovu) jedan je od najčudesnijih objekata u Srbiji. Zidan od opeke, danas most usred polja, na suvom, koji se odavno više ne koristi. Nekada je ispod mosta proticao manji rukavac reke Ponjavice. Iako ne postoje tačni istorijski podaci o tome ko ga je sagradio, ni kad ga je sagradio, vezuje se za doba vladavine Austrougarske monarhije, pa se pretpostavlja da je sagrađen početkom 18. veka. Značajne je arhitektonske, istorijske i spomeničke vrednosti. Trenutno je u proceduri zaštite, a jedini je očuvani objekat ovakvog tipa u Banatu i širem okruženju." Most iako usamljen usred ničega (sada) nije teško naći. Međutim, od asfalta do lokacije ima nekih 350m prvo makadama a zatim i zemljanog, traktorskog puta koji je očajan, naročito nakon padavina. Verovatno je situacija nešto bolja u sušnom periodu. Google Maps WWW.GOOGLE.COM ★★★★★ · Sehenswürdigkeit · Pločica 10 3 1 Citat Podeli ovaj odgovor sa prijateljima Link to post Share on other sites More sharing options...
yogibear 15440 Napisano Decembar 8, 2020 Drug član, 1774 postova Lokacija: Beograd Motocikl: BMW R1250 GSA Prijavi odgovor kao problematičan Bili su na prostoru Balkana gotovo hiljadu godina, znali su za osnovu termoizolacije prilikom gradnje kuća, bili su vrsne zanatlije, keramičari i trgovci, imali su razvijenu kulturu stanovanja, živeli su u društvima, koja su, moguće, funkcionisala po principu jednakosti. Ako tome još dodamo da je naučno potvrđeno da se prvo topljenje metala dogodilo upravo na ovom mestu pre 7.500 godina, 2.500 godina pre izgradnje velikih piramida u Gizi... Naravno, to znači da govorimo o Vinčanskoj kulturi i Vinči. Nalazi se na 14 kilometara od Beograda, pored puta Beograd-Smederevo i nadaleko je poznata po nalazima izuzetne arheološke vrednosti. Praistorijski lokalitet Belo brdo je na samoj obali Dunava i predstavlja svetski poznato arheološko nalazište sa ostacima, velikog neolitskog naselja, u kulturnom sloju debljine 10,5 m i zahvata površinu od 10 hektara. U toku iskopavanja, koje je započeo 1908. profesor Beogradskog univerziteta dr Miloje Vasić, otkrivene su brojne kuće, zemunice sa ostacima materijalne kulture praistorijskog čoveka. Svaki od nataloženih praslojeva, koji obeležava pojedine faze života u Vinči (u razdoblju od oko 4500. do 3200. pre naše ere), sadrži prave riznice najraznovrsnijih predmeta: oruđe i oružje od kamena i kosti, posuđe za svakodnevnu upotrebu, bogato dekorisane ritualne vaze, veliki broj antropomorfnih i zoomorfnih figurina izuzetno upečatljive stilizacije, nakit od raznih vrsta retkih i skupocenih materijala i bezbroj drugih predmeta i umetničkih dela izrađenih u samoj Vinči ili pribavljenih iz udaljenih oblasti - iz srednje Evrope, donjeg Podunavlja ili sa Mediterana. Otkriveni predmeti danas se mogu videti u Narodnom muzeju u Beogradu, Muzeju grada Beograda i Vinčanskoj zbirci na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Vinčanska kultura prostirala se oko 4000. godine pre naše ere, na teritoriji većoj od teritorije bilo koje neolitske kulture u Evropi. Pojedina njena naselja premašila su veličinom i brojem žitelja ne samo sva istovremena neolitska naselja, već i prve gradove znatno kasnije nastale u Mesopotamiji, Egeji i Egiptu. Vinčanska kultura bila je u zenitu razvoja do 3800. godine pre n.e. - otprilike, sve dok se nisu pojavile zajednice koje su razvile nove privredno-društvene odnose, zasnovane na stočarstvu i obradi bakra i zlata. Generalnim urbanističkim planom razvoja Beograda, priobalni pojas Dunava u zoni Vinče proglašen je Arheološkim parkom. 5 1 Citat Podeli ovaj odgovor sa prijateljima Link to post Share on other sites More sharing options...
yogibear 15440 Napisano Decembar 9, 2020 Drug član, 1774 postova Lokacija: Beograd Motocikl: BMW R1250 GSA Prijavi odgovor kao problematičan Fotografije vezane za prethodni post. 5 1 Citat Podeli ovaj odgovor sa prijateljima Link to post Share on other sites More sharing options...
yogibear 15440 Napisano Decembar 9, 2020 Drug član, 1774 postova Lokacija: Beograd Motocikl: BMW R1250 GSA Prijavi odgovor kao problematičan I... još uvek smo u Vinči, na lokalitetu "Belo brdo" 10 1 Citat Podeli ovaj odgovor sa prijateljima Link to post Share on other sites More sharing options...
yogibear 15440 Napisano Decembar 9, 2020 Drug član, 1774 postova Lokacija: Beograd Motocikl: BMW R1250 GSA Prijavi odgovor kao problematičan Iako zaslužuje mnogo veću pažnju, mauzolej je još uvek slabo poznat u javnosti. Za spomenik kulture proglašen još davne 1948, a za kulturno dobro od velikog značaja 1979. godine. Mauzolej na "Zlatnom brdu" u podunavskom selu Brestovik slučajno je otkriven 1895. godine kada je domaćin Vukašin Milosavljević kopao voćnjak i tom prilikom propao u grobnicu. Ispostavilo se da je slučajno otkrio jedan od najdragocenijih spomenika iz antičkog perioda u Beogradu. Arheološka istraživanja obavio je prof. Mihajlo Valtrović, upravnik Narodnog muzeja iz Beograda. On je tada utvrdio da se grobnica sastoji iz tri dela. U jednom od njih ukopanom u brdo bila su smeštena tri zidana sarkofaga – dva veća i jedan manji. Prostor grobne odaje bogato je ukrašen slikanim ornamentima, girlandama, mrežom ukrštenih traka na svodu sa cvetovima, predstavama plovke, ptica i ribe, a na zapadnom zidu nekada su se videli izbledeli delovi odeće. U drugoj prostoriji Valtrović je pronašao figure genija smrti, dva lava čuvara ulaska u grobnicu i skulpturu odevenog muškarca u prirodnoj veličini, koji najverovatnije predstavlja vlasnika grobnice – važnog rimskog oficira ili visokog službenika. Grobnica za koju stručna javnost na osnovu arheoloških istraživanja i nalaza smatra da je pripadala rimskoj imućnoj porodici vezuje se i za imena velikohrišćanskih mučenika Ermila i Stratonika koji su poštovani kako u pravoslavnom, tako i u katoličkom svetu. Postoji verovanje da su tu sahranjene mošti svetaca, a potom u nekom periodu prenete u Carigrad. Pisci žitija ovih svetaca i na grčkom i na latinskom navode da su Sveti Ermil i Stratonik pogubljeni u vreme kada je car Konstantin 313. godine već bio potpisao Milanski edikt o prestanku progona hrišćana. Ali je njegov zet Licinije, vladar istočnog dela Rimskog carstva, u borbi oko prevlasti počeo da progoni hrišćane. Sveci su u Dunav bačeni ispod Beogradske tvrđave, a tela su im isplivala 18 stadija (rimska mera) nizvodno. Lokalni hrišćani sahranili su ih na bregu u kamenoj grobnici, što je verujuće navelo da se radi o lokalitetu u Brestoviku. Pobornici teorije da su u ovoj grobnici sahranjeni prvi beogradski sveci, svoje tvrdnje brane argumentima da se u okviru grobnice nalazi izbledela freska sa dva oreola. Oni pretpostavljaju da je na fresci bila oslikana Bogorodica sa Hristom, što upučuje na hrišćansku grobnicu. U prilog svom stanovištu dodaju i činjenicu da grobnica ima prozore, a da se oni postavljaju isključivo na grobnicama sa moštima i da postavljanje prozora svakako nije bilo svojstveno paganskim običajima. Međutim, većina stručnjaka se ipak slaže da ova grobnica po svom arhitektonsko-konstruktivnom sklopu, načinu obrade i religiozno-kultnim obeležjima predstavlja izvanredan primer rimske sakralne arhitekture na našem tlu. Ovaj stav kategorički brani i Zavod za zaštitu spomenika kulture Beograda. Do same grobnice se može stići sa dve strane. Sa donje strane, pešice stazom preko privatnog poseda (na mapi plava putanja). Ili opcija koju sam ja izabrao, takođe pešice, sa gornje strane utabanom stazom koja vodi uz ogradu groblja (na mapi žuta putanja). Mesto gde sam ostavio motor, na mapi obeleženo sa "P". Mesto gde treba skrenuti na utabanu stazu koja u podnožju groblja vodi uz ogradu. Nakon nekoliko desetina metara hoda, nailazi se na mesto gde se u žičanoj ogradi nalazi prolaz kroz koga treba proći... ...i stigli ste. 8 1 Citat Podeli ovaj odgovor sa prijateljima Link to post Share on other sites More sharing options...
yogibear 15440 Napisano Decembar 9, 2020 Drug član, 1774 postova Lokacija: Beograd Motocikl: BMW R1250 GSA Prijavi odgovor kao problematičan Još uvek smo kod grobnice iz prethodnog posta 13 1 Citat Podeli ovaj odgovor sa prijateljima Link to post Share on other sites More sharing options...
Marek1987 800 Napisano Decembar 9, 2020 Zainteresovan, 523 postova Lokacija: Beograd Motocikl: Suzuki SV 650N, TDM900 Prijavi odgovor kao problematičan A jel su ti crteži i te boje originalne, iz III veka..? Citat Podeli ovaj odgovor sa prijateljima Link to post Share on other sites More sharing options...
Marek1987 800 Napisano Decembar 9, 2020 Zainteresovan, 523 postova Lokacija: Beograd Motocikl: Suzuki SV 650N, TDM900 Prijavi odgovor kao problematičan Nadovezao bih se na postove koji se odnose na područje Fruške Gore, Rakovca, Beočina, Vrdnika. Ko prolazi tuda a raspoložen je da malo protegne noge par kilometara kroz šumu (uzbrdo i nizbrdo), zanimljivo je obići i isposnicu rakovačkih monaha, iliti isposnicu Isaije Parivodića, uklesanu u steni. Kada stojite naspram rakovačkog manastira i gledate prema njemu, sa leve strane postoji put koji vodi iza manastira do groblja. Dolazite na račvanje. Levo vodi put koji zaobilazi groblje a desno put vodi do groblja. Možete poći i jednim i drugim. Ukoliko pođete desno, prođite kroz celo groblje, samo pravo, i na vrhu gde je žičana ograda može se izaći i nastaviti kroz šumu uzbrdo. Idete pravo, sa leve strane proći ćete lovačku čeku, pa još stotinak metara uzbrdo i videćete sa leve strane žičanu ogradu od neke bašte. Tu se skrene desno, pratite puteljak nekih 50tak metara. Sa desne strane videćete opet jednu lovačku čeku. Tačno na tom mestu, preko puta čeke skrenite malo zaraslim putićem levo. Zatim pratite znakove na stablima pored puta. 4 1 1 Citat Podeli ovaj odgovor sa prijateljima Link to post Share on other sites More sharing options...
yogibear 15440 Napisano Decembar 9, 2020 Drug član, 1774 postova Lokacija: Beograd Motocikl: BMW R1250 GSA Prijavi odgovor kao problematičan 2 hours ago, Marek1987 said: A jel su ti crteži i te boje originalne, iz III veka..? Jesu, baš zbog sačuvanih ornamenata ova grobnica i ima veliki značaj i ogromnu vrednost. Ko se zainteresovao za grobnicu u Brestoviku nek baci pogled na interesantan video koji ću postaviti. Pored objašnjenja od strane naših stručnjaka, može se videti i kompjuterska animacija kojom je predstavljena kompletna grobnica, onako kako je nekada izgledala. PS. @Marek1987 - hvala na informacijama i slikama u vezi isposnice 3 Citat Podeli ovaj odgovor sa prijateljima Link to post Share on other sites More sharing options...
yogibear 15440 Napisano Decembar 9, 2020 Drug član, 1774 postova Lokacija: Beograd Motocikl: BMW R1250 GSA Prijavi odgovor kao problematičan Nedavno se ispričah sa omladincima iz kraja, grupicom veoma dobrih klinaca koji slobodno veme troše na zujanje i čačkanje svojih malih skutera, koji su uglavnom kineske proizvodnje. Nakon šaljive opaske jednog od njih tipa: blago meni gde ja sve mogu da idem, jer njima je i svaki odlazak do šireg centra Beograda avantura... dao sam im nekoliko ideja. Te nesrećne 1999. godine je (poput mog sina) nekoliko momaka iz pomenute grupice i rodjeno. Nakon što se najmlađi klinac vratio iz lokalne prodavnice u koju sam ga poslao da kupi sokove i grickalice za celu ekipu, započeo sam im priču o Straževici, brdu na Beogradskoj periferiji za koje i jesu i nisu čuli. Osim lepog 360° vidikovca sa koga se Avala i soliteri beogradskih naselja vide kao na dlanu, brdo je postalo poznato i po tome jer je gađano (bombardovano) skoro svakog dana tokom 78 dana NATO agresije na SRJ. U samom brdu ispod više od 100m granitnih stena nalazi se ukopan "tajni" vojni objekat popularno nazvan "Rupa". Objekat sagrađen još u vreme SFRJ je projektovan da izdrži direktan pogodak atomske bombe od 20 kilotona. Priča se da je nekolicina tunela u objektu sagrađena još za vreme Drugog svetskog rata od strane nemaca, koji su tu držali municiju. "Rupa" je bila od strateške važnosti za odbranu zemlje, odnosno glavni komandno operativn centar RV i PVO kako JNA tako i VJ. U nju su se slivale sve informacije ali su i iz nje slate informacije i uputstva vezana za vazdušne napade NATO. Uprkos besomučnom bombardovanju "Rupa" je bila operativna svih 78 dana agresije i nije pretrpela nikakva oštećenja. Po priči vojnika koji su služili u njoj, neretko su preko vesti javnog informisanja, koje su takođe pratili, i saznali da su bili gađani. Po njihovim rečima, zvuk udara najjačih raketa i bombi je bio isti kao kad neko normalno zatvori vrata. Jedina oštećenja su bila naneta antenama i komunikacionoj opremi koja se nalazila na samom vrhu brda gde je bilo i relejno čvorište. Da bi sve vreme zadržali operativan status, naši hrabri vezisti su se veoma često peli na vrh brda i popravljali oštećene ili uništene releje. Nažalost, prilikom jedne takve intervencije zastavnici Vladimir Vujović i Vlastimir Lazarević poginuli su osposobljavajući sistem veze podzemnog komandnog centra, što je bio zadatak od izuzetnog značaja za odbranu zemlje. 26. marta 1999, u popodnevnim satima, ekipa 210. bataljona veze kreće na Straževicu. U ovom timu su zastavnici Vujović i Vlastimir Lazarević, vršnjaci i kolege iza kojih su tada bile godine zajedničkog rada. Stigli su na ovo brdo, koje će od tada po svakodnevnim napadima postati poznato svim građanima Srbije. Nije bilo vazdušne opasnosti, jedan deo tima je otišao prema porušenim antenama, drugi je počeo sa istovaranjem novih. Oko 15.55 časova odjeknula je strahovita eksplozija... Zastavnik Vujović je bio teško ranjen. Prenet je u vozilo hitne pomoći i u teškom stanju prevezen je na VMA. Povremeno svestan, uspeo je samo da zatraži da obaveste njegovu suprugu o tome šta se desilo. Sutradan je podlegao povredama. Telo zastavnika Lazarevića koji je poginuo na licu mesta je izvučeno tek sutradan. Dvojica saboraca posthumno su odlikovana Medaljom za zasluge u oblasti odbrane i bezbednosti. Na mestu njihovog stradanja na brdu Straževica, izgrađen je jedinstven spomenik "Glasnik sa Straževice" od ostataka rakete, uništene antene, i drugih sredstava RV i PVO, a na njemu su uklesane reči koje vezisti svakodnevno koriste: „Ostanite na prijemu. Završavam.“ Spomenik (vidikovac) je veoma lako naći, do njega vodi asfaltni put i ograđen je žičanom ogradom sa kapijom koja je otvorena. Možda nekom bude i usput... Podelih ovo sa vama kao što sam i sa klincima iz kraja, jer mislim da neke ljude, mesta i događaje jednostavno treba sačuvati od zaborava. VEČNA IM SLAVA I HVALA! 11 3 2 Citat Podeli ovaj odgovor sa prijateljima Link to post Share on other sites More sharing options...
mick 3091 Napisano Decembar 9, 2020 Drug član, 2296 postova Lokacija: Beograd Motocikl: TRK502X......SVT650X Prijavi odgovor kao problematičan @yogibear ja mogu da dodam da je tik uz Straževicu jedno naselje koje se zove Resnik. E tu je deo moje familije živeo...dok se tuklo po Straževici u glavnom su žitelji Resnika leteli po svojim kućama od detonacija. Inače znali smo kad kreće napad onog trenutka kad čujemo pokretanje voza iz tunela i njegove PVO Prage koje su bile montirane na teretni voz. Celu agresiju je voz izdržao bez i jedne bombe ili rakete upućene njima u tunel. Dok je ulaz u Straževicu kod DMB-a sravljen sa zemljom... Poslato sa LYA-L29 pomoću Tapatoka Citat Podeli ovaj odgovor sa prijateljima Link to post Share on other sites More sharing options...
yogibear 15440 Napisano Decembar 11, 2020 Drug član, 1774 postova Lokacija: Beograd Motocikl: BMW R1250 GSA Prijavi odgovor kao problematičan @mick - da, nikome nije bilo lako, pogotovo ne ljudima u okolini. Kada si već spomenuo ulaz kod DMB-a, on se samo urušio a i bio je potpuno nebitan. Podzemni operativni centar ima još bar 3 ulaza. Pored svakog od njih možeš da prođeš a da pojma nemaš šta se tu nalazi. Jedan se recimo nalazi u običnoj dvospratnoj kući koja je prekrivana velikim platnom od jute za vreme bombardovanja. Inače u OC se mrežom tunela ulazi sa -1 nivoa... ------------------------------------- Manastir Fenek je muški manastir u sremskoj eparhiji Srpske pravoslavne crkve. Nalazi se na samo 25km od Beograda, a do njega se dolazi preko Surčina i Jakova. Iako njegova lokacija nije na Fruškoj gori, sa manastirima koji se tamo nalaze postoji velika istorijska povezanost. Crkva u manastiru posvećena je svetoj mučenici Paraskevi. Godina izgradnje manastira nije poznata, a prema narodnom predanju osnovan je ndege u drugoj polovini XV veka. Prvi pisani tragovi o manastiru nađeni su u mineju jeromonaha Zaharija iz 1563. godine. U zapisima iz XVIII veka piše da je stara manastirska crkva bila podignuta u drugoj polovini XV veka u duhu srpske srednjovekovne arhitekture. To nesumnjivo dovodi do zaključka o godinama kada je ovaj manastir sagrađen. Manastir Fenek je bio pod turskom vlašću sve do 1717. godine. Nakon odlaska turaka a za vreme igumana Vićentija Rakića, srpskog književnika, porušena je stara crkva 1793. godine i na njenom mestu podignuta nova 1797. godine. Crkva je sazidana na mestu stare kapele, a iznad bunara za koji se veruje da ga je iskopala mati Angelina Branković. Za ovu vodu se veruje da ima čudotvorna lekovita dejstva. U manastiru se nalazi kivot sa delovima moštiju sv. Petke koje su prenete iz Trnova u Bugarskoj, 26. jula 1407. godine. Krajem XVIII i početkom XIX veka u manastiru Fenek desilo se nekoliko istorijskih događaja. U njemu su se 1788. sastali knez Aleksa Nenadović i austrijski car Josif II, a posle propasti Prvog srpskog ustanka 1813. godine, u njemu su se skrivali vožd Karađorđe i njegov sin Aleksa, o čemu postoji i spomen ploča. Takođe, u njemu su utočište našli i Matija i Jakov Nenadović, pop Luka Lazarević i još neki od srpskih vojvoda. Stiče se utisak da je Fenek namerno približen Savi da bi se našao bliže onima kojima je bila potrebna pomoć i koji su spasenje tražili prelazeći preko granice u vreme turske okupacije duge 475 godina. “Zlatni krst” odnosno kamen međaš visine oko dva metra, koji je označavao kraj manastirskog imanja, bio je simbol spasenja za srpsku emigraciju koja je bežeći preko Save tražila spras od Turaka. Sve do 1815. godine ovde su boravili monasi manastira Studenice sa moštima sv. kralja Stefana Prvovenčanog (u monaštvu Simona). Ovde se takođe odigrao i susret Karađorđa i prote Mateje. Manastir je nakon konačnog odlaska Turka doživeo još veća stradanja. U Prvom svetskom ratu manastir je zapaljen, a u Drugom 1942. godine gotovo sasvim razoren. Opsežni radovi na manastiru su započeti 1991. i sada je u potpunosti obnovljen. Još jedna zanimljivost je da manastir Fenek ima svoju biljnu apoteku u kojoj je moguće naći razno lekovito bilje, sirupe i meleme spravljene na prirodan način. 3 Citat Podeli ovaj odgovor sa prijateljima Link to post Share on other sites More sharing options...
yogibear 15440 Napisano Decembar 12, 2020 Drug član, 1774 postova Lokacija: Beograd Motocikl: BMW R1250 GSA Prijavi odgovor kao problematičan Svima dobro poznata ali jednostavno ne mogu a da je bar ne spomenem. Jedna od neizbežnih destinacija tokom posete Beogradu je, bez svake sumnje, planina Avala koja se nalazi u sastavu grada. Naime, ova planina je od centra udaljena samo 20-ak kilometara, starim putem koji vodi ka Kragujevcu (Ralja ring). Najviše tačke na Avali od nastanka do danas, više puta menjale su visinu. Verovali ili ne, ova najsevernija planina Šumadije se smanjila, niža je za pet metara nego kako se pre pola veka učilo u školama. Umesto 511, najnovija merenja govore da je visoka 506 metara. Za samo šest metara nadvisila je brdo i tako ostala – planina. Kupastog oblika, bogate flore i faune, jedno je od najomiljenijih prestoničkih izletišta. Ne samo danas, već i u minulim vekovima. Jedan od simbola Beograda i definitivno najveća atrakcija na Avali je TV toranj. Avalski toranj bio je projektovan od 1959 do 1960. godine, a izveden od 1961. do 1964. godine, a potom pušten u rad 1965. godine. Bio je visok 202,87 metara i nije bio ukopan u zemlju već se oslanjao na tvdom tlu na tri „noge”. Jedan od najlepših TV predajnika u Evropi i svetu proradio je, posle petogodišnje izgradnje. Remek-delo arhitekture, jedini toranj na svetu koji je za presek imao jednakostranični trougao koji je simbolisao srpski tronožac za sedenje. Naizgled „mršav“, na tri noge, koje su se oslanjale na temeljne blokove ukopane 1,4 metra u stenu, toranj je odolevao zubu vremena i naletima košave „šetajući“ u prečniku i od jednog metra. Srušen je 29. aprila 1999. godine avionskom bombom tokom NATO agresije na SRJ, 37. dana bombardovanja. Do rušenja Svetskog trgovinskog centra, 11. septembra 2001. godine, Avalski toranj je bio najviši srušeni objekat na svetu. Uklanjanje ostataka tornja je počelo od maja 2005. godine i trajalo je 2 meseca. Pošto je smatran jednim od bitnih obeležja Beograda, doneta je odluka da se toranj obnovi. Deset godina nakon rušenja ponovo se vinuo u nebo u svoj svojoj lepoti. Od svog prethodnika, mada su gotovo identični, viši je za dva metra i 30 centimetara. Sada je na 119. metru tornja otvoren restoran, tako da se uz savršen pogled može dosta toga lepog pojesti i popiti. Vidikovac se nalazi tri metra iznad. Toranj je otvoren za posetioce cele godine, osim danima kada je brzina vetra veća od 13m/sec. 8 1 1 Citat Podeli ovaj odgovor sa prijateljima Link to post Share on other sites More sharing options...
yogibear 15440 Napisano Decembar 13, 2020 Drug član, 1774 postova Lokacija: Beograd Motocikl: BMW R1250 GSA Prijavi odgovor kao problematičan Pre nekoliko postova pisao sam o mojoj poseti Obedskoj bari. Neko je možda primetio, neko ne, da se na tabli na kojoj su navedene atrakcije Obedske bare na prvom mestu spominje "neka" tvrđava. Iako sam znao za nju i poodavno je već posetio, nisam hteo da pišem o njoj dok mi se ne ukaže prilika da je ponovo posetim i da dronom napravim snimke iz vazduha. Ta prilika mi se ukazala upravo juče... "Sve se menja. Svet se promenio. Oseća se u vodi, oseća se u zemlji, miriše u vazduhu. Mnogo toga što je nekada bilo – izgubljeno je zauvek, jer niko se živ toga ne seća.“ Citat s početka čuvene, epske trilogije o „prstenu i gospodaru“, mračno osvetljava stanje našeg odnosa prema svom kulturnom i istorijskom nasleđu. U škrinji nacionalnog blaga Srbije, nalazi se, zasenjen sjajem, samo dimenzijama krupnijih „dragulja“, Kupinik – poslednja prestonica srpskih despota Stefana Lazarevića, Đurađa Brankovića, Đorđa i Jovana Brankovića sa majkom Angelinom i Vuka Grgurevića poznatog kao Zmaj Ognjeni Vuk, ratnika, vladara, i možda poslednjeg pravog srednjovekovnog viteza srpske tradicije. Tromo protičući kroz vreme, Sava je, veoma često i veoma dugo razdvajala: narode, države, religije, svetove. Samo njene obale još pamte bezbrojne i neznane koji su granicu čuvali i branili, i na granici večno ostali. Mahovina zaborava pokrila je čak i pesme o onim retkim, znanim i slavnim. Gusto rastinje danas skriva ostatke moćnih kula i bedema pograničnih tvrđava, s kojih je nekada pogled pucao preko zemlje i vode, šuma i baruština, ka Srbiji i Sremu. U drevna vremena, izrasla iz močvare, jedna sremska tvrđava je kulama dotakla nebo, a pogledom merila horizont. Proživela je izuzetno buran put od pogranične tvrđave, preko ugarskog „kraljevskog“ grada, do rezidencije srpskih despota i, konačno, poslednje prestonice srpske srednjovekovne države. Ni na zemlji, ni u vodi, na malom ostrvcetu, Obedska bara čuva do danas, jednu od najvećih tajni nacionalne istorije, zlatnu kariku koja povezuje, samo naizgled prekinuti lanac srpske državnosti. Kada je, nakon pada Smedereva 1459. godine, Srbija nestala kao država, Kupinik je postao, ne samo rezidencija srpskih despota, već i prestonica nacije. U gradu na prvoj liniji odbrane hrišćanske Ugarske i Evrope od Osmanlija, niko nije ni hteo ni smeo da živi osim Srba. Sledećih sedam decenija, Kupinik je bio centar oko koga su se okupljali plemstvo, sveštenstvo i narod, čuvajući identitet i tradiciju. Kupinik je kroz svetu lozu Brankovića, u najmračnijim danima srpske istorije, zasijao kao najjači narodni, politički i duhovni svetionik, postavši tako istinski graničnik (međaš) koji više nije delio samo dve države i dve vere, već svetlo od mraka, život od smrti, postojanje i trajanje od nestanka i prestanka. Bez grada skrivenog u sremskoj močvari, Srbi bi verovatno nestali kao nacija, pretapajući se u narode Osmanskog carstva ili Kraljevstva Ugarske. Gotovo sedam decenija konstantnog krvarenja na granici, bila je cena održanja identiteta naroda bez otadžbine. Sve to veličanstveno utrošeno vreme, dok je Kupinik bio stub evropske odbrane od Osmanlija, bilo je neophodno, a opet i dovoljno da se upravo u Kupiniku očuva srpstvo. Ipak, veličanstvena ambicija Sultana Sulejmana, u pohodu na Beograd 1521. godine, poput Ekskalibura, vratila je Kupinik u mrtvaju iz koje je i izronio. Iako razoren i spaljen, ovaj grad zmajeva i lavova, nije se odrekao svoje slobode ni, pošto je 1526. godine sa njegovih ruševina turski vladar obznanio kako je čitavu ravnicu između Save i Dunava stavio pod barjak polumeseca. Pošto se turskim prodorom i osvajanjima u Panoniji našao duboko u zaleđu njihove teritorije, ovo utvrđenje gubi svoj značaj kao pogranično mesto. Od tada poslednja srpska srednjevekovna prestonica leži u ruševinama, a zanimljivo je da je njena opeka korišćena kasnije pri obnovi Beogradske tvrđave. Pet vekova zaboravljan, Kupinik je tiho urastao u rodnu močvaru, ali nije nestao. Vreme još lomi zube o ostatke njegovih bedema i kula. Nekada je ostrvce na kome se nalazi Kupinik i njegovo „podgrađe“ sa „kopnom“ i crkvom sv. Luke, vezivao drveni most. Danas, do prestonice poslednjih srpskih despota, u najvećem delu godine, može se stići samo kratkom plovidbom čamcem, između potopljenog drveća. Sama vožnja je prijatna i čak nije neko posebno iskušenje, za razliku od probijanja kroz gusto rastinje i divlju lozu, koje sledi od momenta iskrcavanja na ostatke zemljanih grudobrana, do, gotovo sudaranja sa zidinama tvrđave. Do nedavno, to je bila avantura ravna pronalaženju nestalih gradova u tropskim džunglama - bukvalno. Nekada skriven od pogleda neprijatelja, danas, gotovo od svačijeg pogleda „vodeni grad“ predstavlja, kažu retki stručnjaci kiji su ga posetili, jednu od bolje očuvanih srednjovekovnih fortifikacija u Vojvodini. A šta zapravo znači stanje „bolje očuvanosti“? Ipak, Kupinik je pod zaštitom države. Do sada, osim ploče s natpisom koja je postavljena uz jugoistočni bedem, a koja i sama već propada, nije urađeno ništa značajno na njegovoj zaštiti. Delovodni broj u registru spomenika kulture i objava u Službenom glasniku, sva su zaštita. Ne postoji jasno objašnjenje, a svakako ne postoji opravdanje, zašto Kupinik, uprkos ulozi koju je imao u istoriji srpskog naroda, posebno onog njegovog dela koji je živeo, i koji i danas živi u Sremu, uprkos svoj mističnosti koju mu daje mesto na kojem je izgrađen i ljudi koji su u njemu stolovali (živeli i vladali), do sada nije bio predmet temeljnijih istorijskih, niti bilo kakvih arheoloških istraživanja. Do danas je najveća tajna zašto je svaka od kula Kupinika imala drugačiji oblik, iako su podignute u isto vreme. Prva kula je bila kružna, druga osmougaona, treća šetougaona i četvrta kvadratna. Pretpostavlja se da je tvrđava prošla kroz dve faze u izgradnji, od utvrđenja ugarskog kralja, jednostavnije forme prilagođene ratovanju hladnim oružjem, do utvrđenja srpske vlastele i despota 15. i početka 16. veka sa topovskim kulama i dobro obezbeđenom kapijom sa pokretnim mostom prilagođenoj ratovanju artiljerijom zbog opasnosti od Turaka. Drugo objašnjenje zvuči romantičnije, ali su merenja pokazala da imaju smisla. Pokazalo se da je svaka od kula u Kupiniku bila verna kopija neke kule iz srpskih prestonica Beograda i Smedereva, kao da su srpski despoti želeli da tako sačuvaju baštinu Srbije. Tvrđava je izuzetno kvalitetno građena od tvrdih opeka između kojih je bila popuna od kamena i lomljene cigle, što im je davalo sposobnost da apsorbuju đulad u slučaju artiljerijskog napada. Najbolje očuvana osmougaona kula Kupinika, danas je visoka oko 8 metara, ali to je tek oko trećine njene prvobitne visine. Zidovi kula su bili debljine od 3,5 metara. U crvene smiraje jesenjih dana, dolinom Save i Sremom odzvanja opominjući i obavezujući, poslednji poklič vladara i branilaca Kupinika. „Ono što činimo za života - odjekuje u večnosti“ mačem su prokrčili sebi put kroz istoriju, i svojim poslednjim dahom ostavili dubok trag u beskraju. 2021. godine se obeležava 500 godina od pada tvrđave pod turke. Poslednjoj prestonici srednjovekovne Srbije i senima njenih slavnih branitelja, prinesimo dotle na dar i kao žrtvu, našu pažnju, rad, trud i neku ciglu u bedem. Neka zasija Kupinik negdašnjom veličinom i slavom. Fotografije u sledeća dva posta. 5 1 2 Citat Podeli ovaj odgovor sa prijateljima Link to post Share on other sites More sharing options...
yogibear 15440 Napisano Decembar 13, 2020 Drug član, 1774 postova Lokacija: Beograd Motocikl: BMW R1250 GSA Prijavi odgovor kao problematičan Fotografije vezane za prethodni post... Ovako je izgledao Kupinik u vreme srpskih despota, a njegov izgled rekonstruisali su stručnjaci Zavičajnog muzeja u rumi i Vojnog muzeja u Beogradu. U sledećem postu, fotografije napravljene sa dronom. 3 1 Citat Podeli ovaj odgovor sa prijateljima Link to post Share on other sites More sharing options...
yogibear 15440 Napisano Decembar 13, 2020 Drug član, 1774 postova Lokacija: Beograd Motocikl: BMW R1250 GSA Prijavi odgovor kao problematičan Fotografije vezane za prethodna dva posta. Tvrđava Kupinik slikana iz vazduha... 7 1 Citat Podeli ovaj odgovor sa prijateljima Link to post Share on other sites More sharing options...
.thumb.jpg.0d0060f3b8af91ccc2d023f95385597b.jpg)
