šestocilindrični Hondin trkač iz sredine šezdesetih

wulfy · Avgust 24, 2011

Na italijanskom gran priju u Monci 1964 godine premijeru je imao jedan od tehnički najnaprednijih trkačkih motocikala. Bila je to šestocilindrična Honda u klasi od 250 kubika. To je bila mašina koja je trebala da se suprostavi sve moćnijoj Jamahi u sezoni 1965. Jamaha je odgovorila sa dvotaktnom tehnologijom i četvorocilindričnim motorom što je zapravo bio uobičajni trkački motocikl tog vremena te vozač na toj Jamahi tokom 1965 godine osvaja titilu. Odgovor iz Honde je značio da na pistu pošalju još jači šestocilindrični agregat, no da bi obezbjedili pobjedu angažuju i do tada petostrukog šampiona Majka Hajlvuda za kojeg smatraju da je sposoban da iz mašine izvuče najviše. Šta se događa? Majk pobjeđuje na svakoj trci na kojoj startuje. Za sledeću sezonu pravi se verzija sa povećanom radnom zapreminom od 297 kubika koja služi za takmičenja u klasi 350. O obe klase vozi Majk Hajlvud (Mike Hailwood) i osvaja titulu. Honda poslije toga objavljuje da se povlači iz šampionata dok je to bila i zadnja sezona devetostrukog šampiona koji je dobio nadimak Majk d bajk (Mike The Bike).

Tehnika ovog trkačkog motocikla su šest četvorotaktnih cilindara sa dvije bregaste u glavi koje se pokreću preko zupčanika te su zadućene za otvaranje i zatvaranje četri ventila po cilindru. Manji agregat je uz prečnik cilindra od 39 mm i hod klipa od 34,5 mm imao radnu zapreminu od 247,2 kubika, dok je veči agregat imao pečnik cilindra 41 mm uz hod klipa od 37,5 što daje radnu zapreminu od 297 kubika. Hlađenje agregata je pomoću vazdušnih strujanja dok mjenjač ima sedam brzina. Sve na okupu drži cjevasti čelični ram sa okruglim profilima a za kočenje su bili zaduženi doboši što je uobičajna tehnologija tog doba.

Snaga modela za klasu 250 je bila nekih 60 KS pri 18.000 o/min., dok je maksimalna brzina sa lakočom prelazila vrijednost od 240 km/h.

Snaga modela za klasu 350 iznosila oko 65 KS pri 17.000 o/min., dok se maksimalna brzina kretala u okvirima od 260 km/h.