Ducati Supermono Strada

wulfy · Avgust 24, 2011

Ducati, znam, to je ono sa V2 motorom (dobro, oni to zovu ,,L''). Što, ne mora, ah, da ona V4 u onom trkačkom, a za cestu homologovanom motociklu (Desmosedici RR), što mu uostalom kaže i cjena. Ima još, ima Ducati sa jednim cilindrom, i da, i on ima trkačke gene pa se i tu broj cilindra razlikuje od uobičajne koncepcije na koju smo navikli kod Ducatija. No, iako se model Supermono Strada može kupiti (i registrovati) od ove godine njegova istorija je mnogo duža ...

Niste nikada čuli za trkački jednocilindrični motocikl koji je pravio Ducati tokom devedesetih? Nije ni čudo, napravljano ih je svega 67, i to svi su bili za pistu (niti jedan se ne može registrovati za cestu). Motocikl je predstavljen 1993 godine

Dizajn vam djeluje poznato? Pomenimo da se godinu kasnije pojavio 916 koji se dizajnom oslanjao na ovaj model.

Kakva tehnologija je korišćena za ovaj Supermono? Za pogon je konstruisan jednocilindrični motor zapremine 549 ccm. To je bio četvorotaktni, vodeno hlađeni motor sa elektronskim ubrizgavanjem. Takav motor oslobađao je 75 KS što je, uz težinu od 118 kg i u tipično Ducatijevskom stilu vrhunske komponente vješanja, bilo dovoljno za 225 km/h.

Tada (1993 godine) ovaj trkač koštao 30.000 $, no na pisti je uglavnom opravdavao uloženi novac. Tada je bilo dosta zahtjeva da se napravi i modifikovani model koji bi se mogao registrovati, ali iz Ducatija nisu htjeli da se upuste u tu ,,avanturu'', jer, oniliko koliko bi koštao ne bi ,,na papiru'' nudio adekvatne performase. Zato, ako bi se i dokopali nekog od 67 napravljenih, mogli ste ga voziti samo na pisti.

Kada je već pravljen za pistu, gdje je korišćen? European Supermono Cup ili kako su ga zvali Sound of Singles je bila trka u okviru (prateći događaj) SBK i više je služila da se ispitaju razne komponente koje bi se koristile kasnije u SBK, a povoljnost je jer se European Supermono Cup vozi na istim stazama kao i SBK. Najuspješniji na ovom motociklu bio je Robert Holden koji je osim u Supormeno cupu učestvovao sa ovim motociklom i na Isle of man TT gdje 1994 godine ubelježava drugo mjesto, dok se za 1995-tu godinu Supermono upisuje kao pobjednik. Pomenimo da je tokom 1993 godine napravljen 41 motocikl, dok je sledećih 26 motocikala napravljeno tokom 1996 godine. Ti koji su napravljeni dvije godine kasnije imali su nešto veću kubikažu koja je iznosila 572ccm što je bilo dovoljno da se snaga poveća na 80 KS.

Ovime se priča o trkačkom modelu Supermono završava, tim prije što nije realizovana civilna verzija. Još jedan trkački model iz velike plejade Ducatijevih modela koji sada egzistiraju samo u muzeju ili na trkama veterana. No, ova priča poprima nešto drugačiji tok, i to zahvaljujući izvjesnom gospodinu čije ime i prezime je Alistair Wager. On je radio u Ducatiju, dok je 2001 godine vodio HMC Ducati AMA Superbike tim. Od 67 ručno napravljenih modela Supermono, gospodin Wager je napravio 20 ovih motocikala. Pošto je i na taj način bio vezan za ovaj model on je bio najglasniji da se pokrene proizvodnja civilne verzije ovoga modela. Zbog položaja koji je imao, dobio je i fabričku podršku Ducatija kod spremanja civilne verzije.

wulfy · Avgust 24, 2011

Razvoj je trajao 6 godina i bazirao se na poznatom trkačkom modelu. Motor je izmjenjen u dosta elemenata. Pomenimo da je samo glava motora ,,pozamljena'' od modela 999R. Povećani su i prečnici usisnih (sa 37 na 41 mm) i izduvnih (sa 31 na 33mm) ventila. Povećana je zapremina kutije za usis vazduha, a u istoj je stavljen protočniji filter vazduha. Sada je zapremina ovog jednocilndraša 595 ccm. Za napajanje se sada brine novi Magneti Marelli fuel-injection sistem. Te izmjene uzrokuju 88 KS. Prednje kočnice su takođe izmjenjene (ranije dimenzija 280 mm) i ,,pozamljene'' su sa modela 1098R, u pitanju su radijalne Brembo čeljusti sa četri klipića koje djeluju na diskove prečnika 305 mm. Točkovi nose potpis Marchesini, napravljene su od magnezijuma i imaju deset paoka na koje su montirane gume Pirelli Diablo Corsa (120/60-17 i 180/55-17). Ram je ostao istog izgleda, ali ovog puta od hrom-mobildena čime je lakši od originala. Zadnja viljuška je zaprvo nešto modifikovana sa modela 1000SS da bi moglo da stane Ohlins vešanje sa modela 999R. Sa modela 999R pozamljeni su i djelovi za cestovnu upotrebu kao što je električni starter, nosač tablice sa osvetljenjem, elektronika za žmigavce i svjetla, prekidaći na upravljaču za sirenu, dugo svjetlo, i sve ostalo što ima svaki cestovni motocikl na upravljaču. Instrumenti su pozamljeni sa serije 749/999. Sva ta oprema dodala je na težinu pa sada Supermono Strada teži 133 kg.

Prodaja ovog modela počela je tokom ove godine. Iako ima zapanjujuće karakteristike za jedan monocilindraš, sigurno je da neće biti model koji će se često viđati. Ipak, sva ta vrhunska tehnologija i ručni rad moraju imati svoju cjenu, a ona za Supermono Strada iznozi 35.000 funti. Puno novca za 88 KS, ali ipak je (bar meni lično) fascinatan ,,motorčić'' ...